گودبرداریث

امروزه به دلیل محدودیت‌های معماری و ارزش زمین، برای احداث ساختمان الزام به حفر گود و خاکبرداری به صورتی هستیم که جداره‌های ­آن قائم باشد. در چنین شرایطی وزن خاک و همچنین سر بارهای اطراف گود (در صورت وجود نظیر ساختمان‌­های اطراف)، باعث ناپایداری و اصطلاحا رانش خاک دیوار، به داخل گود خواهد شد. برای جلوگیری از ریزش جداره­ های ناپایدار، از سازه‌های نگهبان استفاده می­‌شود.

محاسبات دقیقی نیاز داریم که پروسه گودبرداری دچار حادثه نشود. در این محاسبات فاکتورهای گوناگونی اعم از پارامترهای مقاومتی خاک، تراکم و دانسیته لایه­ های زیر زمینی، تکتونیک یا وضعیت لرزه‌ه­ای منطقه، موقعیت و عمق آب­های زیر زمینی در نظر گرفته می شود و بر این اساس است که نوع و روش گودبرداری و پایدار سازی آن تعیین می­‌شود.

به طور خلاصه می ­توان به روش­‌های زیر اشاره کرد.

مهار متقابل reciprocal support

اتصال دیواره­ های گود مقابل هم به یکدیگر توسط اعضای قائم به طوری که اعضایی افقی (تیر و خرپا) آن­ها را به طور متقابل به هم متصل ­کنند.

سپر کوبی  sheet piling

استفاده از اعضای قائم فلزی متصل به هم در جداره گود و مهار آن­ها که بر اساس شکل پروفیل به آن­ها سپری می­‌گویند.

دیواره دیافراگمی diaphragm wall

بوسیله دستگاه حفاری ویژه ای (نظیر هیدروفرز) محل دیوار حفاری با آرماتور بندی و بتن ریزی دیواره گود پایدار می‌ گردد.

اجرای خرپا truss construction

به عنوان متداول ترین روش در مناطق شهری بوده که با استفاده از اعضای قائم و افقی، دیواره را به کف گود مهار می ­کند.

انکراژ anchorage و نیلینگ nailing

در این روش استحکام دیواره با دوخت وجه مقابل آن به عمق خاک پشت دیوار بدست می‌­آید. در واقع خط سیر گوه گسیختگی خاک به عمق رفته و مقاومت برش خاک پشت دیواره افزایش می‌یابد.

اخیرا در ایران به روش­‌های فوق و به دلیل برخی مشکلات و معایب روش­‌های فوق، روشی برای حفاری در مناطق شهری مورد استقبال قرار گرفته که از آن با عنوان روش بالا به پایین یا top down یاد می­‌شود.

در این روش، پس از حفر چاه‌‌­هایی در اطراف گود و ساخت ستون‌­های اطراف سازه، مرحله به مرحله با حفاری زمین و اجرای سقف ترازهای مختلف، پایدار سازی گود و اجرای روسازه هم زمان با هم صورت می‌­گیرد.