در یک نگاه کلی چیلر جذبی نیاز به گاز و مشعل دارد و از این نظر هزینه بهرهبرداری کمتری نسبت به چیلر تراکمی دارد، که منبع انرژی اصلی آن برق است.
اما از سوی دیگر در صورت خاموش شدن چیلر جذبی به هر علتی، برای در مدار قرار گرفتن حدود ۲ ساعت طول میکشد تا شروع به کار کند. این در حالی است که چیلر تراکمی بلافاصله در مدار است. پس میتوان گفت چیلر تراکمی مناسب مصارف ساختمانی و بخصوص مسکونی است. باید دقت کنیم که به لحاظ ظرفیت، چیلرهای جذبی از ۸۰ تن (bq/hr1200 = ton 1) شروع می شود اما چیلرهای تراکمی ظرفیتهای حدود ۱۰ تن به بالا دارند.
از شنیدههای شرکتهای مجری چیلر اینطور برمیآید که تعمیر و نگهداری چیلرهای جذبی تقریباً روزانه نیاز به بازبینی و بررسی دارند اما برای چیلرهای تراکمی هفتهای یکبار برای بازرسی آنها کافی است.
یک مزیت اصلی چیلرهای جذبی کم سروصدا بودن آنها در مقایسه با چیلرهای تراکمی است. علت آن عدم استفاده از کمپرسور در چیلرهای جذبی است. تنها منبع مولد ارتعاش و صدا، پمپهای کوچک آن است.
اما در هر صورت به لحاظ هزینه ای، تهیه و تامین برج خنک کن و آب مصرفی چیلرهای جذبی دو برابر چیلرهای تراکمی است و سرمایه گذاری اولیه چیلرهای جذبی نیز بسیار بالاست.
3 پاسخ
چرا در بررسی قدرت چیلر از واحد تن استفاده میشه؟ مثلا منطور از چیلر ۸۰ تن چیه؟
در واقع اصطلاح تن برای یک چیلر یک اصطلاح عامه است که در پروژه ها و در بازار استفاده می شود. واژه دقیق، تن تبرید است. مثلا گفته می شود چیلری با ظرفیت ۴ تن تنبرید مورد نیاز است. اینکه چرا از واژه تن تبرید استفاده شده بر می گردد به مفهوم برودتی که توسط یک دستگاه ایجاد می شود. در واقع سرمایی که یک تن یخ در اثر ذوب در طول ۲۴ ساعت تولید کند یک تن تبرید خواهد بود. از نظر کمی واحد اندازه گیری این برودت بر حسب btu/hr بوده و هر ۱۲۰۰۰ btu/hr را معادل یک تن تبرید می دانیم.
اگر گفته شد یک چیلر یا اسپیلت ۸۴۰۰۰btu/hr ظرفیت دارد در واقع معادل ۷ تن تبرید خواهد بود.
میشه تصویر قسمت های اصلی چیلر را نمایش دهید.