اسپرینکلر یک آبپاش متصل به مخزنی مجزا در ساختمانها میباشد و در هر زمانی که اثری از آتشسوزی را تشخیص دهد، مایع حساس به حرارت درون کلاهک اسپرینکلر حجیم شده و با شکسته شدن حباب شیشهای، آب را تخلیه میکند. این حباب شیشهای، نگهدارنده جریان آب پشت لوله است که از جریان آب جلوگیری میکند.
لازم به ذکر است که بر خلاف تفکر غلط، مبنی بر اینکه در آتش سوزیها با عملکرد اولین اسپرینکلر مابقی اسپرینکلرها نیز عمل خواهند کرد، عملکرد سیستم به این صورت است که با افزایش دما در هر نقطه از ساختمان، اسپرینکلر نصب شده در همان نقطه با شکسته شدن حباب شیشهای فعال خواهد شد.
طبق مبحث سوم مقررات ملی ساختمان، ساختمانهایی که شرایط زیر را احراز کنند ملزم به اجرای سیستم اسپرینکلر هستند.
با توجه به به بند ۳-۴-۱ مقرارت ملی ساختمان تمام ساختمانهایی که از این پس ساخته میشوند و یا ساختمانهای موجود که قسمتی به آنها اضافه میشود، حسب نوع ساختار و تصرف ساختمان، دارای محدویت ارتفاع و ابعادی میباشند.
با توجه به جدول فوق ساختمان های مسکونی از لحاظ حفاظت در برابر حریق به سه دسته تقسیم میگردد. که با توجه به جدول زیر ساختمانهای مسکونی عادی جزو دسته دوم (م-۲) طبقهبندی میگردد.
با توجه به دو جدول فوق ساختمانهای مسکونی در صورت قرارگیری در ساختار نوع ۱-الف محدودیتی از لحاظ ارتفاعی و ابعادی برای ساخت ندارند و در صورت قرارگیری در ساختارهای دیگر شامل محدودیت های ارتفاعی و ابعادی میگردند.
اما منظور ساختار ساختمان چیست؟
بر اساس مقرارت ملی تمامی ساختمانهای در دست ساخت و یا ساختمان های موجود در حال تغییر با توجه به حداقل مقاومت اجزای آن در برابر آتش طبق جدول زیر به ۵ دسته تقسیم میشوند.